امروز روز چهاردهم ماه مبارک رمضان است. چقدر زود به نیمه این ماه نزدیک شدیم. این که روزها  زود سپری میشه عادی است اما اینکه چگونه از اونها بهره ببریم و استفاده کنیم مهمه! دیشب که به همراه خانواده برای زیارت حرم مطهر حضرت معصومه(ع) رفته بودیم بعد از جدا شدن از خانواده جلوی درب ورودی ، برای وضو گرفتن به سمت وضوخانه حرم رفتم. داخل وضو خانه دو تا جوانی رو دیدم که خیلی سرو وضع درست و حسابی نداشتن اما همین که دیدم اومدن برا وضو گرفتن که برای زیارت مشرف بشن، یک لحظه به ذهنم رسید که با یک کلام باهاشون ارتباط برقرار کنم. و الحمدلله کار گر افتاد. اینقدر از این برخورد احساس رضایت و خوشحالی کرده بودن که موقعی که میخواستن با من خداحافظی کنن چند لحظه ای دستانشان را در دست من با همان حالت صمیمانه گرفته بودن... بگذریم غرضم از بیان این چی بود؟!..، میخواستم این رو بگم که یک برخورد خوب از هر شخصی چقدر میتونه در طرف مقابلش تأثیر داشته باشه. ما باید عادت کنیم که این خصیصه اخلاقی را در خودمان پرورش بدیم که با دیگران رفتار خوب و مناسبی داشته باشیم. شاید پیش خودتان فکر کنید که این قضیه ای که تعریف کردم چه ربطی به موضوع وبلاگمون داره! اما در جواب باید بگم که یک چیزی که میتونیم نتیجه بگیریم اینکه طریقه صحیح رفتاری را باید با نهادینه کردن این فرهنگ «مهدویت»  در وجود خود، خانواده و جامعه مان بکار بگیریم.از خداوند متعال بخواهیم که ما را در این امر موفق بدارد. دوستان سعی کنند در رابطه با این مهم همکاری نمایند تا فضای صمیمی قابل توجه و مفیدی را بوجود بیاوریم.

.....و اما ادامه بحث گذشته؛

دو. بعد اجتماعی

بشر از روزی که روی زمین قرار گرفت، پیوسته در آرزوی یک زندگی اجتماعی سعادت بخش بوده است. اگر این خواسته امکان تحقق خارجی نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدی در نهاد وی نقش نمی بست؛ همان طور که اگر غذا یا آبی نبود، تشنگی و گرسنگی هم نبود... .«مهدویت»، فکر و اندیشه ای است که آثار اجتماعی فراوانی دارد، مهمترین آنها، از بین بردن یأس و ناامیدی از پیکره اجتماع است. مهدویت؛ یعنی، امیدواری به آینده ای روشن و پیامی رهایی بخش به بشر سرخورده و ستم دیده و اینکه روزی یک مرد الهی خواهد آمد و انچه مردم بدان امید دارند، تحقق خواهد بخشید.یک مسلمان، باور قطعی دارد که تنها نظام اجتماعی که می تواند به خواسته های مشروع او به طور کامل پاسخ دهد و نظامی را بر اساس حق و عدالت شکل دهد، نظام زیبای حکومتی اسلام است که شکل کامل آن در عصر ظهور ولی عصر(عج) تحقق خواهد یافت. این، یعنی امید، نشاط و زندگی . این اندیشه آن قدر روشن است که حتی برخی از مستشرقان (نظیر ماربین فیلسوف آلمانی) هم بدان تصریح کرده است:« از جمله مسائل اجتماعی بسیار مهم که همیشه می تواند موجب امیدواری و رستگاری باشد همانا اعتقاد به وجود حجت عصر و انتظار ظهور اوست.»بنابراین اعتقاد به وجود مقدس مهدی موعود(عج) امید را در دل ها زنده می کند. انسانی که معتقد به این اصل است، ناامید نمی شود، چون می داند یک پایان روشن حتمی وجود دارد... سعی می کند که خودش را به آن برساند و از حرکت نمی ایستد بلکه سعی در تحقق بخشیدن آن دارد و از این رو در برابر سختی ها و ناملایمات تن به شکست نمی دهد. این بزرگترین ره آورد اجتماعی برای بشر در پرتو اعتقاد به مهدویت است.